ما گیاهخواری را پدیده دنیای مدرن می‌دانیم، اما جالب است بدانید در فرهنگ غذایی مناطق مختلف ایران هم به دلیل تنوع آب و هوایی که وجود دارد، غذای گیاهی فراوانی وجود دارد. شما چه غذای گیاهی ایرانی را تا کنون پخته یا چشیده اید؟ حتما لازم نیست گیاهخوار باشید و این غذاها را امتحان کنید. برای سلامت بیشترتان و جلوگیری از مصرف بیش از اندازه گوشت هم می‌توانید این غذاها را میان وعده‌های غذایی‌تان قرار دهید. این غذاهای سالم و خوشمزه می توانند دل هر گیاهخوار و گوشت خواری را بدست آورند. در ادامه با ما همراه باشید تا با چندی از این غذاها آشنا شوید.
غذای گیاهی ایرانی: چولا چات
چولا چات یک غذای محبوب جنوبی است که از هندوستان تا پاکستان و سیستان و بلوچستان سر هر سفره‌ای می‌توانید پیدایش کنید و یک غذای گیاهی ایرانی محبوب است. اینقدر خوشمزه است که عجیب است اسمش را بیشتر نمی‌شنویم.
این غذا در بلوچستان با خیار و گوجه و پیاز و سیب‌زمینی آب‌پز با مقدار زیادی زردچوبه درست می‌شود. اول این چهار ماده‌ی غذایی را نگینی می‌کنید و بعد نخود آب‌پز را به آنها اضافه می‌کنید. حالا وقتش است که با توجه به سلیقه‌ی خودتان چند چیز دیگر به غذا اضافه کنید.
برای چاشنی اصلی می‌توانید به میل خودتان از تمبر هندی یا ماست استفاده کنید. برای درست کردن سس تمبر هندی کافی است تمبر را با آب‌جوش قاطی کنید و هسته‌ها را جدا کنید. بعد ادویه‌ی ماسالا و نمک و آب‌لیمو رو به سس اضافه کنید.
یادتان باشد که ادویه ماسالا را حتماً استفاده کنید وگرنه اسم غذایتان چولا چات نمی‌شود. از گشنیز و فلفل سبز و نعناع هم به مقداری که دوست دارید اضافه کنید.
بیشتر بخوانید، بیشتر بدانید: رژیم یویو + از عوارض تا راه های جلوگیری
میرزا قاسمی
این غذای خوشمزه‌ی گیلکی قصه‌های مختلفی پشت سرش دارد. البته اصالتش به عنوان یک غذای گیاهی ایرانی اندکی زیر سوال است چون می‌گویند میرزا قاسم خان، حاکم محلی گیلان در دوران قاجار آن را پس از سفرش از روسیه با خودش آورده است. البته الان هر جای شمال که بروید از رشت و رامسر و چالوس گرفته تا گرگان می‌توانید این غذا را میل کنید. حتی مردم شهرهای دیگر ایران هم اینقدر از این غذا خوششان آمده که می‌توانید شکل‌های مختلف این غذا را در شهرهای مختلف پیدا کنید.
از طرفی علاقه‌ی میرزا قاسم خان به ترکیب غذاهای مختلف و آزمایش کردن هم زبان‌زد بوده است. شاید هم او در مسیر بازگشت به ایران خسته شده و خواسته یک غذای سریع خوشمزه بپزد و از ترکیب بادمجان و گوجه و سیر و کباب کردنشان روی آتش به این غذا رسیده.
برای پختن این غذای خوشمزه کافی است بادمجان کباب‌شده روی آتش را با گوجه پوست‌کنده رنده شده و سیر سرخ‌شده با ادویه و گردو مخلوط کنید. (گیلانی‌ها روی همه‌ی غذاهایشان تخم مرغ می‌ریزند. مثل امضای کار. ولی گیاهخوارانی که تخم‌مرغ نمی‌خورند می‌توانند این غذا را بدون تخم‌مرغ هم تهیه کنند)
شاید این مطلب هم برایتان جالب باشد: آیا انواع مزاج را می شناسید؟ + بایدها و نبایدهای غذایی هر مزاج
غذای گیاهی ایرانی: دلمه برگ
دلمه برگ محبوب‌ترین غذای ایران است. محتویات این غذا، کاملاً در برگ مو پیچیده می‌شود. البته دلمه‌های دیگر هم هستند که پایه اصلی آنها برگ درخت مو نیست، بلکه مواد تشکیل دهنده آن را که معمولاً از برنج و لپه است، داخل سیب زمینی و گوجه، برگ کاهو، کلم یا فلفل دلمه‌ای می‌گذارند و اجازه می‌دهند با آب کمی بپزد. کسانی هم که گوشت دوست داشته باشند به مواد داخل آن گوشت چرخ کرده اضافه می‌کنند. داخل این مواد، هر کسی بسته به سلیقه خود، یک نوع سبزی اضافه می‌کند گاهی درون آن شوید می‌ریزند و گاهی جعفری، برخی هم مانند آبادانی‌ها تمرهندی و کشمش می‌ریزند. دلمه کلمه‌ای ترکی به معنی «پُرشده» است و کشور آذربایجان سال ۲۰۱۷ آن رادر فهرست جهانی یونسکو قرار داد. دلمه نه فقط در کشورهای حوزه قفقاز و خاورمیانه، بلکه در کشورهای اروپایی هم محبوب است، به خصوص دلمه برگ مو.
سیروابیج گیلان
غذاهای استان گیلان به دلیل اقلیم و آب و هوایی که دارد، بیشتر از گیاهان تهیه می‌شود بنابراین محبوب گیاهخواران است. یکی دیگر از این غذاهای گیلانی، سیرابیج یا همان سیروابیج است که به سادگی می‌توان آن را تهیه کرد. این غذا در گروه نرگسی‌ها قرار دارد. مواد اولیه آن سیر به همراه ساقه‌های سبزرنگ آن، تخم مرغ و روغن است. سیرابیج در واقع نوعی خورشت گیلانی است و آن را همراه کته سرو می‌کنند اما خوردن آن با نان هم بسیار لذیذ است.
اسم‌های دیگر این غذا سیربیج، سیرابیج، سیرواویج، سیر وَویج، سیر برشته، املت برگ سیر است. در واقع این غذا یکی از فست فودهای گیاهی به شمار می‌آید چون خیلی سریع درست می‌شود. کلمه ابیج مترادف سرخ کردن در ماهیتابه است و بیج یا ویج هم سرخ شده معنی می‌دهد.
برای مطالعه بیشتر: بایدها و نبایدهای رژیم لاغری استاندارد
غذای گیاهی ایرانی: خورش دال عدس
هر وقت حرف از غذای گیاهی ایرانی می‌شود خیلی‌ها ذهنشان به سمت شمال ایران می‌رود. ولی برای من که جنوبی هستم شنیدن این که در شمال و مرکز ایران دال عدس آنقدرها هم طرفدار ندارد همیشه عحیب بوده است. در کنار قلیه‌ی ماهی و میگو دال عدس قرمز یکی از خوشمزه‌ترین خورش‌های جنوبی است که با مخلوط کردن دال عدس قرمز و رب و پیاز و سیر درست می‌شود.
برای پختن این غذا کافی است دال عدس را اندکی جوش بیاورید (ولی مواظب باشید چون این لپه‌ی خوشمزه خیلی سریع پخته می‌شود و از شکل می‌افتد) و بعد سیر و پیاز را جداگانه سرخ کرده به آن اضافه کنید. سپس به غذایتان مقدار مناسب ادویه زردچوبه و کاری و پودر انبه و ریشه‌ی زنجبیل تازه رنده شده بیفزایید. در آخر ترکیبی از رب گوجه و تمبر هندی را برای چاشنی و طعم‌دهنده به غذا اضافه کنید.
این غذا بعضی وقت‌ها زرد و بعضی وقت‌ها قرمز و گاهی نارنجی می‌شود و از هندوستان تا خوزستان طرفدار دارد. این غذا در بعضی شهرها با سیب‌زمینی یا مرغ هم درست می‌شود.
پاکورا بوشهری
بوشهری‌ها هم یک میان‌وعده و پیش‌غذای بسیار تند و خوشمزه به نام پاکوره یا پاکورا دارند که این روزها از آن به عنوان وعده غذایی هم استفاده می‌شود و آن را در مهمانی‌های خانوادگی در کنار سس ماست و نعناع یا سس ترش و شیرین میل سرو می‌کنند.
این غذا از آرد نخود خام، تره، پودر چیلی، ادویه، جوش شیرینی و آب تهیه می‌شود و ریشه هندی دارد. اصلاً تندی این غذا یادآوری می‌کند که این غذا ریشه در جنوب کشور داشته یا از کشور هند الهام گرفته شده است.
این محتوای مفید را هم دنبال کنید: چند دستور پخت خوشمزه با میگو
غذای گیاهی ایرانی: کنگر سوخاری
در استان کردستان یکی از دلچسب‌ترین غذاهای محلی شهر سنندج، قایرمه یا همان کنگر سوخاری است. این غذا به همراه نان سرو شده و با استفاده از کنگر یا کرفس، آرد، زیره، تخم مرغ، آب یا شیر، کره، زعفران و روغن تهیه می‌شود. این غذا به پیش غذاهای فرنگی کمشباهت نیست. البته در ایران این غذا را با کته یا نان سرو می‌کنند. تا به شکل یک وعده غذایی کامل در بیاید و بتواند افراد را سیر کند. قایرمه را با پلو و ماست چکیده هم می‌خورند. اگر خواستید آن را درست کنید، تیغ‌های کنگر را بگیرید. البته شکل‌های دیگری ازغذا با کنگر در مناطق کردستان و کرمانشاه تهیه می‌شود؛ مثلا خورشت کنگر یا بورانی کنگر که هر دو را به صورت گیاهی می‌توان درست کرد. این غذاها معمولا در فصل بهار تهیه می‌شوند.
سخن پایانی
در این محتوا درباره چندی از غداهای گیاهی ایرانی خواندیم. قابل ذکر است که در گذشته کشاورزی، بیشتر از دامداری رونق داشت. چون همیشه از دام برای استفاده‌های دیگر بهره می‌بردند. بنابراین روستاییان در کشورمان تمایل به استفاده از غذاهای گیاهی بیشتر داشته‌اند تا غذاهای گوشتی. به خصوص در مناطق خوش آب و هوایی که انواع گیاهان از زمین می روییده، این تنوع غذایی بیشتر دیده می‌شده است مانند استان‌های شمالی کشور. امید است این مطلب برایتان مفید بوده باشد. شما هم نظرات و تجربیات خود را در کامنت با ما به اشتراک بگذارید.
